Hossa z okresu luty 2009 – kwiecień 2011 i późniejsza kilkunastomiesięczna korekta zakończona w maju 2012.r. wyznaczyły dla WIGu przestrzeń, w której indeks poruszał się przez kolejne lata. W maju 2015.r. wykształcił się szczyt stanowiący bazę dla przyszłej fali bessy. Szczyt ten okazał się punktem skrajnym układu OABC i z dokładnością do klku dni, po prawie 1500 dniach obserwacji, WIG dotarł do krawędzi – wyznaczonej wiele lat wcześniej – przestrzeni 3D. 8 maja 2015.r. zaczęła się bessa na największych spółkach i zgodnie z ermanowskim okienkiem czasowym pojawił się punkt zwrotny na osi czasu.
Do wielu ciekawych zależności doszło w całym okresie 2009-2012, kiedy to pomiędzy lokalnymi jak i średnioterminowymi szczytami i dołkami pojawiały się czasowe zależności. Nie zawsze udawało się opisać za pomocą wzoru na przekątną równii pochyłej, tego co się działo na rynku, jednakże ermanometria ma to do siebie, iż opisuje ona przestrzeń jako całość a nie zajmuje się powiązaniami pomiędzy sąsiadujacymi ze sobą ekstremami.
Poniżej ukazane zostały najciekawsze zależności pomiędzy kluczowymi punktami zwrotnymi w omawianym okresie. Dane wykorzystane do obliczeń pochodzą z portalu www.stooq.pl zaś badanym indeksem był WIG o dziennym interwale:
Opisane powyżej zależności są jedynie częścią wszystkich połączeń i powiązań pomiędzy ekstremami i możliwe, iż takowych trójkątów ermanometrycznych jest znacznie więcej niż widać to powyżej. Reasumując powyższe rozważania ponownie okazuje się, że oprócz takich zmiennych jak czas oraz cena istnieje jeszcze trzeci element rynków finansowych, dzięki któremu fluktuacja cen na wykresie jest uporządkowana wg odpowiedniego klucza.