Od początku roku trwa wyprzedaż walorów notowanych nad Wisłą. Najbardziej oberwało się maluchom, średniki załamały się nie tak dawno zaś największe spółki mają za sobą dosyć burzliwy okres. Na wykresie WIGu pojawiło się kilka istotnych ekstremów, których utrzymanie w najbliższych tygodniach czy miesiącach będzie miało kluczowy wpływ na okienka czasowe, z którymi rynek będzie musiał się zmierzyć.
Na pierwszy plan wysuwa się układ dwóch szczytów i jednego denka, który można określić w następujący sposób:
Na podstawie tak zaznaczonej przestrzeni OABC punktem zwrotnym w kalendarzu powinien okazać się ostatni dzień marca przyszłego roku. W obecnej sytuacji jest to mało istotna informacja, gdyż prognozowanie czegoś 6 miesięcy w przód zapewne zostanie zapomniane za kilka sesji. Jednakże do tak wyliczonego okienka czasowego będzie można powrócić pod koniec I kwartału przyszłego roku – o ile w międzyczasie nie pojawią się czynniki dezaktywujące ww. trójkąt.
Innym, słusznym na chwilę obecną, oznaczeniem ermanowskiej struktury fal jest schemat pokazany poniżej, w którym kluczową rolę pełni podstawa impulsu hossy z czerwca 2016.r. oraz tegoroczny szczyt i aktualne denko:
Aby jednak zweryfikować tak dobrany układ OABC należałoby zaczekać do sierpnia 2020 i przekonać się, czy dzisiejsze oznaczenie fal jest skuteczne. Wiele zależy od tego, czy punkt B okaże się kluczowym z długoterminowego punktu widzenia ekstremum tworzącym wierzchołek tej samej przestrzeni, po której porusza się rynek.
Na chwilę obecną WIG ma za sobą denko na wysokości 56.8k utworzone podczas środowej sesji datowanej na 12 IX 2018.r. Od kilku dni benchmark stara się podnieść i chociaż ma prawo pojawić się układ typu FAKE, to jednak przy bieżących warunkach brzegowych błędem nie byłoby oparcie przestrzeni na krańcach datowanych na 28 VI 2018 i 28 VIII 2018.
Widząc tak rozciągnięty trójkąt i zakładając, że w najbliższych tygodniach nie dojdzie do przełamania denka z 12 września, okienkiem czasowym, na który należy zwrócić uwagę jest piąty grudnia 2018.r.
Warto jest spojrzeć nieco w przeszłość i postarać się na bazie tegorocznych maksimów i minimów wyciągnąć wnioski odnośnie możliwych oznaczeń OABC. Niestety od stycznia do czerwca WIG przebywał w impulsie spadkowym, podczas którego pojawiły się ekstrema jedynie o znaczeniu lokalnym, przez co wątpliwe staje się uznanie ich jako wiarygodnych punktów zaczepienia na potrzeby ermanometrii.
Poniżej znajdują się kombinacje OABC najbardziej wyeksponowanych ekstremów ostatnich lat, których połączenie pozwoliłoby określić długoterminowe okienka czasowe w nadchodzących dniach, tygodniach czy miesiącach.
Czemu wyliczanie okienek już dzisiaj jest takie ważne na przyszłość, skoro długość prognoz sięga od kilkuset do ponad 2 tysięcy dni obserwacji? Odpowiedź jest banalnie prosta: Aby przygotować się na zmianę trendu w najmniej oczekiwanym momencie. Stosując tzw. odwróconego Ermana i posiłkując się kluczowymi wierzchołkami tej samej przestrzeni rynkowej OAB (szczyt z 8 V 2015.r., dołek z 21 stycznia 2016.r. oraz tegoroczny szczyt 23 I 2018.r.) docelowe okienko czasowe wypada 3 lipca 2019.r. Wprawdzie jest to odległy termin, jednakże kiedy już nadejdzie ten moment będzie można pogrzebać w historycznych obliczeniach – właśnie w takich jak te powyżej.
PN