Hossa z okresu luty 2009 – kwiecień 2011 i późniejsza kilkunastomiesięczna korekta zakończona w maju 2012.r. wyznaczyły dla WIGu przestrzeń, w której indeks poruszał się przez kolejne lata. W maju 2015.r. wykształcił się szczyt stanowiący bazę dla przyszłej fali bessy. Szczyt ten okazał się punktem skrajnym układu OABC i z dokładnością do klku dni, po prawie 1500 dniach obserwacji, WIG dotarł do krawędzi – wyznaczonej wiele lat wcześniej – przestrzeni 3D. 8 maja 2015.r. zaczęła się bessa na największych spółkach i zgodnie z ermanowskim okienkiem czasowym pojawił się punkt zwrotny na osi czasu.
Od hossy do bessy
W lipcu 2007.r. na wysokości 67772.9 kilkletnia hossa dobiegła ku końcowi. Niepokojące informacje napływające z USA dotyczące rynku nieruchomości oraz załamujący się rynek derywatów doprowadził do ostudzenia rozpalonych emocji na Wall Street jak i GPW. Rynek hipoteczny powoli załamywał się, na światło dzienne wypływały zaskakujące informacje o liberalnie prowadzonych politych kredytowych amerykańskich banków, czego finałem była fala bankructw jankeskich instytucji finansowych.
Trudny rok 2004.r.
W listopadzie 2003.r. zakończyła się klasyczna korekta a-b-c z minimum osadzonym na wysokości 18693 (18782 close) i okienku czasowym datowanym na 20.11.2003.r. WIG tego dnia wyznaczył podstawę dla kolejnej fali, której zadaniem było wyprowadzenie rynku ku nowym szczytom. Czytaj dalej „Trudny rok 2004.r.”
Przygodę z WIGiem czas zacząć.
Innym interesującym okresem w historii GPW był ten, w którym WIG ukształtował szczyt w sierpniu 1994 oraz denko w marcu następnego roku. W owym czasie rynek załamał się o 50% jednakże wykonana wówczas korekta, stanowiąca ostatni element układu A-B-C, nie zniosła całego impulsu hossy zapoczątkowanego w 1992.r. Mając na uwadze ww. kluczowe ekstrema należałoby sprawdzić, jak wówczas spisywał się wzór Ermana na określanie punktów zwrotnych na rynku.
Rysunek 1. WIG wykres liniowy. Opracowanie własne na podstawie www.stooq.pl
Tabela 1. Kluczowe punkty zwrotne Opracowanie własne.